Dayım Şiiri - Nuri Ulufer

Bugün yine adın düştü dilime
Güne besmeleyle başlayan Dayım
Dilinde dolanır bin bir kelime
Lafı ilmek ilmek işleyen Dayım

Ne tarla var ne ambarda darısı
Bıyıkları kaçak tütün sarısı
Yedi çocuğu var, iki karısı
Cennetten huriler düşleyen Dayım

Kırk beş sene el işinde çalışmış
Bin bir türlü badireye alışmış
Saç sakalı birbirine karışmış
Gayrı her bir şeyi boşlayan Dayım

Ömür duvarını çileden örmüş
Ne bir sefa sürmüş nede gün görmüş
Her seçimde sağ partiye oy vermiş
Solu şeytan gibi taşlayan Dayım

Ne kin kibir bilir, nede kinciydi
Ne fazla aydındı nede dinciydi
Yaşantısı doğal bir devrimciydi
Haktan gayrisini dışlayan Dayım

Deli dolu imiş, gençlik çağında
Gayrı serçe ötmez gönül bağında
Her yaz çoban idi Kısır dağında
Kışları Hoçvan da kışlayan Dayım

Yorulup gelince tarla işinden
Bir tütün sarardı çayın peşinden
En sonunda kanser sardı döşünden
Nuri'nin bağrını haşlayan Dayım