Dayım (04 Haziran 2025)

Bize kalan acıydı, sana kalan kahpe ölüm
Acın yüreğimizde bir kor parçası
Bir yanımız kan ağlıyor, bir yanımız öfke
Vurdular kahpece seni, kanlar içinde bıraktılar
Beyazlar içinde kanlı bir kefen...
Kahpe kurşunlar seni aldı bizden,
Mertlik pusu kurmakmış meğer...
Yıkılasın namerdin evi, barkı...
Kıydılar suçsuz yere sana dayım...
Dost bildiklerin meğer düşmanınmış.
Ne çok aldandın bu kaypak denilen insanlara...
Yarı yolda bıraktılar, dertleri neydi şerefsizlerin.
En zor olanı gittiğin gün, içimizde kaldı bir yanın
Ne çok yıkıldık, dirilirken ölmeyi gördük...
Oysa sana doymayan bir ana yüreği
Eksikliğini yüreğinde her dem hisseden kardeş feryadı
Bir bayram günüydü kara haberin verdiler
Artık bundan sonra bayramlar bize acı...
Her bayram, seni hatırlatacak bize...
Yarım kaldı doymalarımız, gülüşmelerimiz, sevinçlerimiz
Kursağımızda düğümlendi her ne varsa sana dair.
Ne çok severdin oysa ki geride bıraktıklarını
Ne acılar paylaştın kısacık ömründe
Görecek acı-tatlı günler takvim yapraklarında kaldı...
Kalbimiz kan ağlıyor, günlümüz kırık ve yaralı...
Düşüncelerimiz derin ve manasız bir boşlukta
Hayat bize zehir, zemheri bir karanlık...
Boş ve anlamsız kelimeler yığını...
İki gözüm hoş çakal...