Dayîka mîn Şiiri - Elif Oral

Min ronahiya xwe di çavên te yên xezal de dît,ez ji tarîyê derketim ber ronahiyê daye
Gava ku ez te hembêz dikim,mîna ku te bayê re derdên min davêje
Şopa westandinê li ser rûyê te,evîna çavên te ebedîyê
Bêhna te gula rihane,dilê te nefsbiçûke,tu wek navêxwe Meryem'î
Xurbet çiqas zehmete...
Dilê min mîna mirina çûkane
Ezê ewran bidim destên te ,ezê çûkan bifirînim ber dilê te
Min hemû bedewî ji te re kilît bîkîm
Kêfû kenê di bêrîka xwe de girt ki te ra
Min roj,derya,şînayî çenteyê xwe de kilît kir ti ye ra
Xurbet dê berê xwe bide vuslâtê
Ger xurbet fânî be,ma vuslât ne êbêdîyê
Di roja vuslatê de ezê rojê ji te re vekim
Êş di kenê te de veşartiye
Ezê derdê te birijînim deryayê
Min pir dereng xêzên rûyê te dît
Ne xewê te girtiye,ne jî bêhnvedanê,min çawa qîmeta te nedît
Ciwanî,bextewarî,eze çawa vegerim zindîtiya te,kenê te?
Dewrê te ye ku hûn bextewar bin,te herî baş heq dikî