Dayı /şiir Şiiri - Yakup Ferzan

Bak..
Anlatayım da dinle Dayı..

Bazen ,
İnsanların
Sadece Kalpleri değil..

Hayalleri..
Sözleri..
Gülüşleri..
Bakışları da Kırılır..

Mesela Dayı..
Çocukluğumda bıraktığım,
Hiç Oynayamadığım Oyunlarımı
Çamurdan
Oyuncaklarımı
Toz dan
Topraktan
Görünmeyen Yaraları mı..

SONRA..
Yüreğimi büken Yüklerimi..
En Sessiz
Gülüşlerimiz'den Astılar Dayı..

Sonra da..
Büyünce
Sakallarımda
Biriken Yılları mı
Saçlarıma doluşan Aklarımı..
Birikmiş, Yorgunluklarımı
Nasıl Anlatayım..

Şimdi..
Acılarla Yaşlandık
Öyle Yorgunluklar
Var ki..
Yatınca .
Geçmeyen Dayı..
Uyanınca da Hep Hatırladığın..
Ama hep Acıyan Yanım..

İçimde..
Hiç büyümeyen
Bir çocuk var..
Aynı yaşta..
Aynı yerde..
Aynı Mevsimde
Ama
Güz güllerinin Gölgesinde...

Dayı..
Beni anlaman için
O çocuk olmalısın.
Yaşadıkları mı
Yaşamalısın..

Bak..
Anlatayım da dinle Dayı..

Sevdalarım da oldu..
Hani Öyle büyük Olanlardan.
Şehirler Kadar, İnsanlarda Tanıdım.
Kimini Sevdim, Kimi Sevemedim..

Ama..
Biri Var ki..
Sızlayan En derin yaram..
Uğurlayamadığım
Tek Yolcum
Vedalaşamadığım
Tek Korkum.
Gidemediğim
En Issız yolum..
En Yanlız Tarafım.
Ve .
Sevdiğim,
En Güzel Diğer 'Yarım..

Dayı..
Şimdi Anlıyorum ki..

Değiştiremeyeceğini Anladığın Şeyleri
Kabul Ettiğinde,
Savaşın Bitiyor.

Alın yazısı Değişmiyor Dayı..
Kazanamacağımz
Çarpışmalar da
Ömür Tüketik..

Kanaya kanaya Öğrendim..

Şimdi..
Kadere Teslim
Hayattayım.

İşte böyle Dayı..
Ben Anlattım.
Sen dinledin

Şimdi
Kal sağlıcakla Dayı..
Hoşçakal Dayı..