Türküler aydınlığı çağırırken,
Niye karanlığa kurayım saatimi.
Mısralar umudu doğururken,
Neden sisler perdelesin gözlerimi.
Çoğalttıkça kardeşliği içimde,
Irmaklar gibi çağlıyor yürek.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
