Davet Şiiri - Gülsüm Yavuzaslan

DAVET
I.
Doğu da doğdu,
Takdir-i ilahi vesileyi koydu.
Gel dedi yedi veren güneş,
Çeşit çeşit toprağımın iklimini deş.

Elden ele geçmeden
Dilden dile düşmeden
Yıkandığı rahmet
Alemlere tek örnek,
Şahadet makamın da
Kimliğin de bu gerçek
Nurunun zerresidir, Mevlana’ya düğün dernek..

Nurdan uzakta
Göz görmez gayrısını,
Rahmetten zulmete geçişin
Ağıtını yakar atom Hiroşima’da,
Görmeyen dokunamaz gözyaşına da...

Karanlık çökerse cihana
İman harekettir döner Mevlana
Aşk ile sağ el hava da
Sol el, vereceğim bekle der aşağıda,
Yıldız düşer ayaya
Yıldızlara çeşmedir Mevlana.

II.
Cehennem ateşinin
Mevlanaca dilcesi
Şefkate git der,pusula ibresi
Nefsin bahçesinde,gül bekçisi.

Ateş döner döner ateş
Nefis pişer,pişer elbet
Pir kapısında gel halleş
Kıbleye dön Rabbinle yüzleş
Pir makamın da kıblegah ta birleş
Bir Mevlana’da sen ol kardeş..

Hırs,kin, öfke
Toprak değil gül bahçesine.
Yok ümitsizlik gel sen yine de,
Güllerin için de gülcesine
Zerrene nimetçesine
Boğazın da bir hıçkırık
Nasuhtevbe dilekçesi, bir bakmışsın elin de.
Fıtrat üstü fıtrata erersin, gel gel gayrı sen de…

Gül olan, gül görür cihanı
Canlar canıdır,kanarsan kanar canı…

Sendeyim,bendesin
Gözümdesin bak! Gözündeyim,
Gözünde ki cana ikilik niye
Her renkten tabloya
Tek renk çalarsın niye
Evin duvarı bile
Söyle ne konuşur seninle,
Bahar bile çeşit çeşit çiçeklere gebe.

Mevlana sahnesi
Renkler renklerin sesi
İşte bundadır özgürlüğün neşvesi.
Açık her daim perdesi
Kapısın da bekler bir kişi
İster sadece, sol göğüs kafesinde ki bileti..

NİSAN 2008