Davet Şiiri - Bekir Sami Ünsal

DAVET

Sabotaj, mayın, vahşet; her gün yeni acılar…
İhanetle bağrıma, verilen bu sancılar!
Cehenneme çevirmekte ne? Bu cennet yurdu!
Oysa dedelerimiz, onu beraber kurdu.
Bir olup vermedik mi? Kurtuluş savaşını
Bölüşmedi mi herkes, ekmeğini aşını;
Yarınını, dününü; yurttaşlık onurunu
O mübarek zaferin, destansı gururunu.
Paylaşamadığmız ne? Bu aziz yurdumuzda
Birlikte nöbet tuttuk, kahraman ordumuzda;
Kıvanç, keder, tasa da; olduk omuz omuza!

Nedir bugün bu tavır? Kardeşçe yaşıyorken
Bir Sakarya azmiyle, yokuşu aşıyorken;
Düşmanla birlik olmak? Bu gaflet! Bu dalalet!
Özgür yaşamak değil; düpedüz bu ihanet!
Hürriyet ve istiklal; tefrikada olmaz yar
Ufuklar kararırsa; kimin işine yarar?
Kim bundan karlı çıkar, vatan görürse zarar?
Gel, vazgeç bu gidişten; izinden git atanın
Sızlatma kemiğini; Conk bayrında yatanın.

Haksöyler, al bayrağım; bizlere büyük nimet
Şüheda yurdumuzda; tek bir devlet, tek millet!
Elbette yaşayacak; daima ilelebet!