Daüssıla Rüzgarı Şiiri - Tarık Torun

“Sıladan ayrılışın Otuz beşinci yılına”

Karabasan gecede, hasret haddi aşınca,
Yılların tortusuyla, gözden yaşlar taşınca,
Özlemin acı hazzı mahkûm olur gurura,
Zaman bir erozyondur, ömür alır yaşınca,
Katre katre akan yaş, bir gün uğrar şuura.
Mahzunlaşır yüreğim, aklım serden şaşınca,
Karabasan gecede, hasret haddi aşınca,

Yılların hasretiyle ağlıyorken bir lale,
Daüssıla geceler ulaşmaz mı visale?

Dağların doruğunu hüznün dumanı kaplar.
Vadiye çöken sisler, gölgeme hançer saplar.
Saçımdaki çiçekler artıyor senelerde.
İhanetin elleri, nefse mahkûm hesaplar,
Sıkışır mutluluğum, zalim mengenelerde,
Çöllerin sessizliği, yılan gözlü seraplar,
Dağların doruğunu hüznün dumanı kaplar.

Yılların şahitliği şaşar kalır bu hale,
Daüssıla gurbetler, ulaşmaz mı visale?

Ümidime set vuran muamma kâinatta,
Sılaya giden rüzgâr acep hangi kanatta,
Kırılma noktaları yaşıyorken yeisle,
Teselli makamında bin ah çıkar feryatta,
Hayata tutunurum vuslat denen o hisle,
Doğuşa yüklü özlem, muştu sunsa hayatta,
Ümidime set vuran muamma kâinatta,

Yılların işareti, ufuklara meşale,
Daüssıla özlemi ulaşmaz mı visale?

Güneş küsmüş bahara, hazan bulutu çöker.
Ümidimin kaynağı, sabah ne zaman söker.
Izdıraplar olgunluk sunarken ellerime,
Kaderin ince hattı, imtihana sır çeker.
Kutlu dua sunulur, göklerden dillerime,
Kul cüzi iradeyi kendi eliyle eker.
Güneş küsmüş bahara, hazan bulutu çöker.

Yılların ızdırabı burgaç burgaç şelale,
Daüssıla duada ulaşmaz mı visale?

Daüssıla rüzgârı, eser fani âlemde,
Kader levh-i mahfuza hasret yazan kalemde,
İkbalin çiçekleri, açar hayal bahtında,
Marifet işte budur, sabır saçar elemde,
Daüssıla gönlümde, fersah fersah tahtında,
Zaman mekân fark etmez, hakıkat varsa demde,
Daüssıla rüzgârı, eser fani âlemde,

Yılların hatırası sığdırılmaz misale,
Daüssıla rüzgârı ulaşmaz mı visale?

22.04.2009

'KAPLERİN GÜNEŞİ'