Öksüzlüğün soğuk taşlarında yürür.
Darulacize’de kadın,
Ben’i paslı ranzalarda unutur,
Devlet penceresinden ele bakar.
Darulacize’de kadın,
Kimsesizliğin ayaza çalan yanı.
Döngünün kalan halkasıdır.
Darulacize’de kadın,
Asrın mıhlanmış bir takvim yaprağında,
Cılız kalmış dev yanıdır.
Darulacize’de kadın,
Tutamdan tele düşen akına
Acısıyla kahrını dolayanıdır.
Darulacize’de kadın,
Darulacize’de kadın,
Mecburiyetine...
Mecburdan şükreder…
Kayıt Tarihi : 26.1.2011 23:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!