İstemezsin birini her şeye üşenirsin bilirim
Geçmişten aldıklarımı uzun süredir biriktiririm.
Bu yorgunluğun nedeni de belli. Fiziksel değil.
Duygularına uğramış çünkü bir kere Azrail.
Fazla saygı gerçeği göstermiyor insana.
Bir insanı yediği tek bir yumruk yere seremez
Zaman uzayında geçenler bir daha geri dönemez.
Etrafı kalabalık olduğunda yalnızlığını göremez
Yaklaşmak için kendine herkesi de hemen silemez
Kendine kulak verdiğinde içinin sesi öyle hemen gelmez
Yenilgiyi kabul ettikten sonra başlar gerçek adamlık.
Zamanda geri gidemedikçe sana kalan ise daima dargınlık.
Döndüremezsin geçmişi bu saçma düşünceler sadece alışkanlık.
Keşkeler derinleştikçe yükselir bir dağ gibi, sözlükteki adı da pişmanlık.
Özür düzeltmiyor ya hani hiç bir şeyi, asıl önemli olan niyetlenmek.
Sırada ne var şimdi hayatta diye belirsiz bir bekleyiş
Bir derdini çözdüm sanarken binlercesiyle türeyiş
Ancak hiç bitmeyecek galiba bu umutlu bekleyiş
Unutmaya alıştığımızdan, alışmayı unuttuk. Bu da değişik bi debeleniş.
Fizik der ki, havadan bırakılan top zamanla hızlanır.
Bir boşluk var içimde değmeyin bu zehirli bir toksin
Kafandakiler sana bile ağırken başkasına niye seksin?
Dokunanı hasta edersin işte bu yüzden daima teksin.
Kurtarır birisi kurak topraklarını belki, bekle ki gelip çiçek eksin.
Baktıkça etrafına göze çarpıyor onca yanlışlar
Yaşanılan karanlık şeylere tecrübe demiş insanoğlu,
Bu yüzdendir ki kime versen elini, kaptırırsın kolunu
Dünyanın her gün kötü olması su götürmez bir gerçek.
Biliyorum ki kış kapıda. Çünkü bahar gelmiyor açınca tek bir çiçek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!