Darginya'lilar Şiiri - Tülay Esat

Sevgili olamadilar Darduyar’lilara
Hepsini bu yüzden yordu Darginya’lilar
Cepleri umutlarla doluydu, sarkardi
Sirlarini yapitlarla sundu Darginya’lilar
Cocuk seslerinden, sokak serserilerinden
Kilibik sevenlerden mizah toplarlardi
Kimisi oyalardi düne küs bakislilari
Böylelikle gevsetirlerdi catik kaslilari
Sevmeyene darginlardi Darginya’lilar

Acligi tozatarak yayan kurakliklari
Sulamaya yatkindi onlarin parmaklari
Gökdelenler kisinda dag baslarindan
Gelmeye hazirlanan yavuklulari vardi
Onlar tüm insanlara yardi

Yankili protokoller getirmislerdi
Adem’le Havva’nin gecim tarzindan
Deri rengi. Dil ahengi, dini, dengi
Cinsiyeti ayirmazdi onlardaki sevgi
Dik yokusa düz gecitler kurdular
Bunlarla sonsuza bir yol buldular
„Darilmayi hic bilmedik“der gibi
Darginyada tebessümdür her biri

TÜLAY ESAT