seninle aynı çatı altında buluşamamaktan…
hayatın kendisinden daha çok, bu hayatı sensiz yaşamaktan daralıyorum…
alıp başımı gidememekten…
özgün bir yaşam kurup da özgürce yaşayamamaktan…
birilerinin baskılarıyla her gün biraz daha yozlaşmaktan…
kalabalıklar içine dalarak yalnız yaşamaktan daralıyorum…
alıp başımı gidecekken, kendimi sırtlayıp taşımaktan daralıyorum…
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
