Dar-ül mukamenin gölgesinde aa

Elemler, hüzünler, sancılar biterken
Dârü’l-mukâme’nin serinliklerine başlar yolculuğumuz.
Ne pişmanlık verir, ne sarhoşluk
Berrak, süzülmüş suyuyla bir ırmak
Dokunur kuruyan dile;
Başlar tesnim serinliğiyle içimizi ferahlatmaya
Bir yudumda söner yangınlarımız.

Bilmediğimiz bir koku yayılır etrafa,
Selsebîlden sunulan bardaklar dolaşır
Ve altın kadehlerde tükenmeyen bir lezzet
yurt edinir ruhumuza.

Gölgeliklerin serinliğinde
ne gam kalır… ne de hüzün.
Çünkü vuslat oradadır
Dârü’l-mukâme’de.

Ey ebediyetin sahibi,
sen bilirsin kalbimizdeki sırları,
günahlardan arındır bizi.
İkilik gibi görünse de bekleyişimiz,
garip bir vuslattır özlediğimiz.
Belki de sadece huzur…

Aydınlanır şafak,
aydınlanır kalbimiz.
Dünyadaysa bize düşen
yalnızca bir “ah!” çekiştir…

mesakin-12/06/2025