Kurmuşlar darağacını, sanki asacaklar beni!
Bizim suçumuz yok, zalim hakim kırmış kalemi!
Üzülüyorum, duyamadığım için şefkatli sesini,
Beni benden alır, yare olan ayrılığın özlemi!
İdam sehpasında bile, zeytinimsi ela gözlerin aklımda!
Çınlıyor hala "bende seni seviyorum" cümlen kulaklarımda!
Hep seni yazdım günlüğüme, hep seni gizledim anılarda,
Mektuplarınla özlemini giderdim, seni sakladım satırlarda!
Netice öyle, veya böyle karanlık çıkmaz bir ölüm sokağı!
Yaş kalmadı didelerimde, sevdan ile eriyor gönlümün yağı!
Kör düğüm olmuş kimse çözemez bu bağı!
Gel de gör aşkın uğruna inşa ettirdiğim konağı!
01/Nisan/2004
Kayıt Tarihi : 1.4.2009 11:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!