Damlalar Şiiri - Uğur Musab Şahin

Kibri boyundan büyükse yosmanın,
Üzümü ekşi olur, gösterişli asmanın.

O kimine mükâfat, kimi ona cezadır
Üzümü ekşi omçaya, tatlı üzüm aşılanır.

Kapıda kapan var, kapatan giremez
Elimdeki sapanı, kuş beyinli bilemez.

Mutluluk ne maldadır, ne de parada,
Zengini fakir yapar, o küçücük yarada..

Her günahta yüreğin feryadı vardır,
Onca talihsizlik, günahta ki ısrardır.

Kadını döven erkek, mutlu olamaz.
Onu dövmekle sert erkek olunmaz.

Gidince dönülmeyen köy mezarlık,
Her beldenin mezarlığıdır nazarlık,

Cesurdan değil, korkaktan korkarım
Onun için sattım, çok korkaktı atım.

Su almaya başladı emektar teknem,
Motor teklerse, batmasını beklemem.

Er adam körde olsa, nankör olmaz.
O her işi yapar, şer işi de yapmaz.

Satırlarda saklıdır en değerli inciler,
Ruhunu tatlandırır, hecedeki incirler.

Bahtı güzelin, tahtı güzel olurmuş.
Tencere düşer, kapağını bulurmuş.

Ağzının tadını da bilir dil, bahtını da.
Dil altında gizlendiğini, hem tahtını da…

Zalimin dostu da, zulmünden pay alır
Zulüm tabiatında var, onu iltifat sanır..

Kibir, çene altıda çatal değnek,
Onu adam etmez ki, verdiğin emek.

Kimi insanı, üstündeki elbisesi taşır.
Kimi mahirde, üstünde elbiseyi taşır.

Yutacaksan böl ve parçala,
Sonra da, parça parça ye harca.
2024