Damla, Damla Şiiri - Aysel Oturak

Bir, bir yok oluyor tebessümlerim.
Kırık bir aynada seyrederken kendimi
Hani bakınca dağılır ya hayallerin yanarcasına, virane bir kalple…
Akım, akım akarken avuçlarımdan düşlerim.
Duygular sarılmışçasına sıfırlara, artılar eksiyi vuruyor yüzüme!
Toplanmaya çalışan ruhum, dokundukça parça, parça düşüyor avuçlarımdan.

Yaşam bu ah, ah acı bir öykü hüzünlerle dolu…
Sen, giderken gerilere akan yıllar,
Bir mahzun çocuk endamında peşinden el sallar
Ne düşler bilir seni, ne teselli avutur yüreğini…
Acılı yağmurlarla düşmüşsün yerlere damla, damla…

Her öfke sanki gözyaşlarıyla, bir ağıt…
Uyduruk tebessümler kuşatmış dört yanımı.
Kendi feryadımı duyuramıyorum!
Dağılmış, işte böyle yürekler.
Birleşmez artık gayret boşa, yüzümdeki izler…
Uyduruk tebessümlerimiz boşa artık.

Gözlerdeki yaş akmışsa damla, damla dudaklara
Haykırsam, kulak verir misin? Çığlıklarıma!
Sönüyor ışıklar teker, teker durun, durdurun!
Kapanmayın diyemiyorum,
Diyemiyorum…