Damla... Şiiri - Sinan Türker

içtiğimiz en son kahvenin,
taşan ilk damlasıydı,
ayakkabıma düşen.
tortusu kaldı üzerinde,
yüreğimde yankısı.

uykusuz gecelerin,
şahidi oldu,
elimizden düşmeyen,
kahve fincanları.

her yudumda,
kendimizi bulduk,
daha da yaklaştık,
dudaklarımız ıslandı...

teksir kağıdından,
uçaklar yapıp,
odanın,
yüzüne bırakırdık,
yerde bulurdu kendini,
yerle bir olurdu.

çoğu zaman;
umutlarımızdı havalanan,
düşlerimizdi,
konmadan yaralanan..!

donup kalan,
kahve iziydi adımlarım,
her solukta adını anar,
tanımlarım..!



24 Mayıs 2007

Mülkiye...