Damga Şiiri - Doğa Gül Seren

Kendimi, damgalamıştım. Gözlerle çevrili bir şehrin ortasında. Kaldırımları, duvarları kimseye ait olmayan, kendimden başka herkesin sandığım. Sırtımda uçuşan güvercinlerimi göze batmak korkusu ile kıskıvrak yakalayıp her birini bir hasta yatağına bağlamıştım, kendimle birlikte. Hekim olmuştum, hasta olmuştum, kaos olmuştum ve bir parça hiç, sonra bir göz... Ve şehrin ortasında başka biri vardı, korkuyla kendini damgalamak isteyen. Damgayı elinden aldım ve gözlerimi mimledim. Yataklar boş kaldı, güvercinleri bağlamak için sabırsızlanan şu kemerler ve diğer gözlerin kahpe umutları...