yukarıya bakıyorum bazen,
sanki orada başka bir ben kalmış gibi.
uzandım,
yetemedim.
her adımda geçmişin ipi
beni geri çekti.
biri “özgürsün” dedi,
inanmadım.
çünkü özgürlük,
kendi kendine konuşabildiğin bir sessizlikse
ben çoktan oradaydım.
birisi geçti yanımdan,
bakmadım.
bakmak,
bir ihtimali büyütmekti.
şimdi beklemiyorum,
ama gidişleri izliyorum.
her ayrılış,
biraz ben.
Kayıt Tarihi : 4.11.2025 16:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!