Dallama Şiiri - Şenol Şener

Arkasından konuştuğu kişinin
Sofrasında yallanıyor dallama
Sıkışınca döğüştüğü kişinin
Sırlarını kullanıyor dallama

Kul, kölesi olmuş, kötü kalbinin
Derdine düşüyor, daim cebinin
Karşısına çıkan, her bir garibin
Ekmeğine, çullanıyor dallama

İşi olmaz insanların merdiyle
İlgilenmez hiç kimsenin derdiyle
Bazıları, göverirken ardıyla
Bu, ağzıyla, yelleniyor dallama

Şer işlerde, asla yoktur emsali
Emeksiz kazançtır, onun hayali
Karnını ağrıtır, aşın helali
Haram mala, ballanıyor dallama

Yoklasan altını, çürük temeli
Yaptığı işleri, tüm netameli
Çıkmaza düşmüyor, hayret ameli
Kör şeytandan, kollanıyor dallama

Elin eşmesinden, suyu içiyor
Nemalanıp kendisinden geçiyor
Budadıkça, taze çiçek açıyor
Filizlenip dallanıyor dallama

Hile hurda ise, burdaki konu
Apar topar dalar, kaçırmaz bunu
Göremezsin çalışırken hiç onu
Sağdan soldan, yollanıyor dallama

Sözeri yazsan da, arlanmaz adi
Yüzüne tükürsen, darlanmaz adi
Yüz takla atar da, zorlanmaz adi
Dik durunca, sallanıyor dallama