Dalgalanmalar Şiiri - Uğur Baştugan

Dönen, değişen gece gündüz gibi
Ân ân uzuyor, kısalıyorsun
Denize koşturan bir ırmak gibi
Mevsim mevsim coşuyor, duruluyor, boşalıyorsun

Çaresizlik; içinde aşılmaz surlar gibi
Dağ dağ düşünüp bunalıyorsun
Hüznün ellerinde bir dolu sünger gibi
Sıkılıp sıkılıp sonra açılıyorsun

Bağlanmak; sevdiğine yaslanmak gibi
Hayal hayal sarınıp söz söz kapılıyorsun
Vurulmak tutkunun bedeli gibi
Kurşun kurşun âh âh sarsılıyorsun

Müsamaha, sevmenin esiri gibi
Güven güven kayıyor, çarpılıyorsun
"Tekrar olmayacak!" sözünü tekrar ettiğin gibi
İnce ince eliyor, yine yakılıyorsun

Sinirin sinir; kabarmış deniz gibi
Öfke öfke, sahil sahil salıyorsun
Hırçın rüzgâr yağlı bir kırbaç gibi
Vurup vurup kayalarda parçalıyorsun

İncinmek, teklifsiz, sinsi bir bela gibi
İçten içten vuruyor, söz söz kırılıyorsun
İncelik; hoş kokulu bahar rüzgârı gibi
Ilık ılık dokunuyor, eriyip ayılıyorsun

Oyunun koynunda bir çocuk gibi
Haz haz hayattan ân alıyorsun
Dalga dalga uçuşan martılar gibi
Balık balık dalga kovalıyorsun

Yavrusunu kaybetmiş bir ceylan gibi
Sevgi sevgi; yağmur yağmur yollara takılıyorsun
Dost dost diye sızlanan vefasız gibi
Kaçış kaçış dosta dost kalıyorsun

Avını arayan bir kaplan gibi
Geyik geyik kokuyu yakalıyorsun
Kaplanın pençesinde bir geyik gibi
Hırıl hırıl hayata asılıyorsun

Mazi, tıfıl tıfıl karıştırdığın anne sandığı gibi
Itır Itır, hatıra hatıra sarılıyorsun
Hâl, düzen istediğin düzensiz dünya gibi
Ve işte düzen düzen, düzen düzen satılıyorsun

Geleceğin önünden kaçılmaz gibi
İmtihan imtihan yalpalıyorsun
Ta ezelden aşmaya söz vermiş gibi
Mecbur mecbur yokuşlarda çabalıyorsun

Dünya; ihanete müptela sevgili gibi
Yar yar sarılıp yar yar yarılıyorsun
Ömür, her ân sönmeye hazır kandil gibi
Tükenirken ses verir: "Haydi! Haydi! Çağrılıyorsun!"

Sözünün vaktine yaklaştın gibi
Saat saat sayıyor, gün gün azalıyorsun
Erişmeden yol bitmez; bildiğin gibi
Ümit ümit "Hu!" deyip çoğalıyorsun