Dalgalanmalar Şiiri - Uğur Baştugan

Dönen, değişen gece gündüz gibi
Ân ân uzuyor, kısalıyorsun
Denize koşturan bir ırmak gibi
Mevsim mevsim coşuyor, duruluyor, boşalıyorsun

Çaresizlik; içinde aşılmaz surlar gibi
Dağ dağ düşünüp bunalıyorsun
Hüznün ellerinde bir dolu sünger gibi
Sıkılıp sıkılıp sonra açılıyorsun

Bağlanmak; sevdiğine yaslanmak gibi
Gül gül koklayıp sevi sevi kapılıyorsun
Vurulmak tutkunun bedeli gibi
Kurşun kurşun inleyip âh âh yalpalıyorsun

İyiniyet; zaman zaman düştüğün boşluk gibi
Güven güven kayıyor, aldatılıyorsun
"Tekrar olmayacak!" sözünü tekrar ettiğin gibi
İnce ince eliyor, yine de kandırılıyorsun

Sinirin sinir; kabarmış deniz gibi
Öfke öfke, sahil sahil salıyorsun
Hırçın rüzgâr yağlı bir kırbaç gibi
Vurup vurup kayalarda parçalıyorsun

Kırılganlık; sinsi bir bela gibi
Ne çok, ne çok takılıp sarsılıyorsun
İncelik; hoş kokulu bahar rüzgârı gibi
Ilık ılık dokunuyor, eriyip ayılıyorsun

Yavrusunu kaybetmiş bir ceylan gibi
Sevgi sevgi; yağmur yağmur yollara takılıyorsun
Başını uğruna verecek gibi
Sadık sadık dosta dost kalıyorsun

Oyunun koynunda bir çocuk gibi
Zevk zevk hayattan ân alıyorsun
Denizin üstünde bir martı gibi
Balık balık dalga kovalıyorsun

Avını arayan bir kaplan gibi
Geyik geyik kokuyu yakalıyorsun
Kaplanın pençesinde bir geyik gibi
Hırıl hırıl hayata asılıyorsun

Geleceğin önünden kaçılmaz gibi
İmtihan imtihan yalpalıyorsun
Ta ezelden aşmaya söz vermiş gibi
Mecbur mecbur yokuşlarda çabalıyorsun

Dünya; ihanete alışmış sevgili gibi
Yar yar sarılıp yar yar yarılıyorsun
Ömür, her ân sönmeye hazır bir kandil gibi
Tükenirken ses verir: "Haydi! Haydi! Çağrılıyorsun!"

Sözünün vaktine yaklaştın gibi
Saat saat sayıyor, gün gün azalıyorsun
Erişmeden yol bitmez; bildiğin gibi
Ümit ümit "Hu!" deyip çoğalıyorsun