Dal Eğilme Şiiri - İsmet Bülent Tan

Yorgun bedenler
Zamanı dinlendirsin
...........gölgesinde.
Alnındaki kırışıklık düzelsin,
Serin nefesinde.

Bir kuş konsun
Yavrusunu ararken.
Bir dere aksın yanına,
Serin ve mavi sesinde,
Irmak kahramanlığı olsun.
Nice baharlar eskitmiş dalına
Çocuklar salıncak kursun.

Sevgililer otursun altına,
Gözlerden uzak.
Düşler kurulsun heyecanla
Mevsim düşerken siyaha,
Binlerce renk düşsün yaprağına..

Böyle bir ağaç resmi
Kim çizebilir bana?
Öyleyse inme dala,
Kara yüzlü keskin balta...
Başımın gölgesini
........düşürdün yere.
Eğilme dal,
Ne olur dur,
...... bir bahar daha!

1994/Bandırma