Daima Yansıyan Şiiri - Tuba Gürdere

Düşüncenin bakışıdır aydınlık geleceğe daima yansıyan.
Düşüncelerimize sığınırız herşeyin içinden kendimize.
Bir bakış açısıdır kendini araladığın zaman.
Özgürlüğün güneşi dağıtır tüm karanlık zincirleri.
Ve görüşünün duvarına yansır.
Çünkü yaşamanın değeri kendi ruhumuzun aydınlığıdır herşeye ışık tutan.
Aydınlıkların ötesinde kendine varolan daima loş görünür.
İşte o aydınlık düşüncenin karanlığın içinden süzülen sonsuz düşüncelerindir.
Yaşamanın içinde karamsarlık, karartı ve karanlık daima varolandır.
Anlarsın ki; içimizde ki aydınlıktır bizi bize ulaştıran.
Aynı yöne bakabilmek; Biz bizle varız derken bakışımızın ışığıdır bizi bize yansıtan.
İşte o ışığı yakalamaktır kalbimizden.
Yansımanın aydınlığı bir yaşamı yeniler.
Yenilenmek önce kendine yenilmemektir.
Kendine yenilen nasıl yenilenirki karanlığın içinde kalbinden?
Kalbimizle hissetmeden güneş içimize doğar mı?
Yeni güne yeniden ulaşan değil, güne kendi içimizden doğan olmak varken.
Kim dokunmuş ki yaşamın en gerçekliğine?
Gerçeklik içimizde ki duyuştur o kendine dokunuş.
Ve bakışımızdır aydınlık geleceğe daima yansıyan...