Gecenin tenha köşesinde;
Sensizliğin gölgesi çıkar,
Karşıma...
Düşüncemin arasında;
Susturamam özlemini,
Yorgun bedenimin içinde;
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Gün olur özlem de susar
Ve ekonomik kullanılmazsa
Gözyaşı da bitiverir bakarsın..
Tebrikler
Mim Kemal Ertuğrul
Çooook güzel ben bile anladım hissettiğin duyguları böyle bir şiir okumama neden olduğunuz için teşekkür ederim size...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta