Daha ne kadar Şiiri - Murat Ülkü

Daha ne kadar yaşarım bilmiyorum.
Ama son nefesimi vermeden,
Toprağa düşmeden senden vazgeçmem.
Her şeye rağmen bir gün...
Evet bir gün çıkıp gelebilirim...

Sen susarsın kadın, sadece özler
Özlersin ben sana gelene kadar...
Her nefeste adımı fısıldar rüzgâr,
Gözlerinde bekleyişin hüznü var.

Bazen ağlamaklı oluyorum geceleri.
Ama gülüşün güzelleştiriyor hasreti.
Ve aslında biz biliriz aşka dair kederi...
Oysa bizim parçamızdır, bu keder bile,

Gözlerim kapansa da son bir vedayla,
Senden gitmem, sözlerim asılı kalır havada.
İçimdeki yangın sönmez, zaman dursa da,
Yine de geleceğim sana, binbir yara alsam da.

Sen bekleyişin sessizliğini kuşan, canım,
Yüreğin sızlasa da, sabrına sığın, dayan.
Her geçen saat sana bir adım daha yakın,
Çünkü bilirim, sensizlikte her anım ziyan.

Bazen bir şarkı, bazen bir rüzgâr eser,
Yüzümde ince bir hüzün, gözümde yaş belirir.
Ama o an, o hayalin, o ince gülüşün,
En acı hasreti bile bir anda dindirir.

Bizim hikâyemiz, basit bir sevda değil,
Aramızdaki bu keder, en büyük delil.
Aşka dair ne varsa, biz onun sırrıyız,
Unutma, biz bu ayrılığa bile razıyız.

Sanma ki mesafeler kalbimi yorar,
Her nefeste seni çekmek, bana güç verir.
Dışarıda fırtına kopsa, dünya dağılsa,
Benim sığınağım hep o gözlerin olur.

Kaderin yazdığı her acı sayfayı sildim,
Yeter ki sonu sana çıkan bir yol olsun.
Oysa herkes, "o yelken çoktan karayı unuttu" der,
Bilmezler ki, rotam hep senin olduğun yer.

Sustuğun her anı bir yemin sayarım ben,
Döndüğümde o yemin bozulmasın diye.
Bu ağır yükü taşırım, sensiz geçen her günü,
Çünkü bilirim, bizim aşkımız ölümsüzdür,
Ve biz, kederi bile sevgiyle büyütürüz.