Dağlıca Arslanlarına... Şiiri - Oğuz Bekar

Yüce dağlar başında, ne yücesin Dağlıca.
Görün bakın toprağı, taşı bile kanlıca.
Peygamber ocağında bir arslan yatağıdır,
Geceleri nur yağan bir ecdat diyarıdır.

Dağlıca Arslanları, sizedir tüm sözlerim.
Sizinle yanar, söner ateşlerim, közlerim.
Dağları korku bekler, ötedekiler yansın,
Hainlerden akacak olan kanlar durmasın.

Şehit kanı var iken bu vatan toprağında
Allah nasip eylesin, cümlemize ve bana.
Cedlerimin ruhları dolaşır tepelerde,
Peygamber gülümsüyor bakın size cephede.

İman ve cesarettir Türk' ü yoğuran maya.
Eşimiz yok dünyada, duymayan var mı daha?
Yediden yetmişine hepimiz bir Mehmediz,
Sizle nöbet tutarız, sizle dağlar gezeriz.

Tarihimiz boyunca ne kahpelikler gördük.
Çile ve zaferlerle tarihi bizler ördük.
Dostumuz yok ki bize, bizden gayrılarından
Varsın olmasın artık, gelen gelsin Allah' tan.

Dağda kartal uçarken köpeklere laf düşmez.
Sınırlar ötesinden havlasa gücü yetmez
Pençelerimiz çelik, yürekler volkan olsun,
Peşmerge dostlarına acı bir selam olsun.

Tarihi olmayanlar devletliğe soyunsun,
İki köpek birleşip bizlere kafa tutsun.
Koca vatan tek yürek, bu çakallar kim ola?
Artık sonları yakın, sanmasınlar hayr ola.

Oğuz der ki, benimle birlikte iki oğlum,
Dağlıca şehitleri gibi olsun be sonum.
Vatan tek bayrak oldu, Edirne' den Kars' a dek.
Sizinleyiz Dağlıca, sizinle sonuna dek.

Cümle şehitlerimizin ruhları şad olsun...