Dağların Ardında Şiiri - Mihrican Tunç

Erken doğmuş bir güneşin ardında sen,
Geç doğmuş bir yıldızım ben, sessizce seninle.
Yıllar bir nehir gibi büyüttü içimizdeki yağmuru,
Her damla, gizli bir adın fısıldadığı sır gibi.

Dağlar yükseldi aramızda, taş ve gölgeyle,
Rüzgarlar taşıdı sessizliğimizi, usulca.
Sen kıyamadın gölgeme, ben bekledim sabırla,
Köklerimiz birbirine dolandı gizli toprakta.

Gizli bahçelerde açtı çiçekler sessizce,
Ama dokunamadık birbirimize, gölgeler arasına kayboldu ellerimiz.
Her bakış bir sır, her nefes bir özlemde,
Kalbimiz kıvrandı gölgeler arasında , adeta.

Zaman bir yel gibi esti, yıllar düşerken üstümüze,
Ve biz bekledik, gölgeyle sarılı , suskun.
Bir gün açtı kalbimi yıldızım sessizce,
Ve Güneşi reddetti, yıldızına kıyamasa da.

Dağlar hala duruyor , yüksek ve sonsuz,
Rüzgar taşıyor yalnızlığımızın adını.
Biz birbirimize bakıyoruz, ama yollar ayrı,
Yıldız ve güneş gibi, kavuşamadık asla ,
Sessiz bir yangın gibi yandı içimizde.

Kalplerimiz birbirine bakıyor uzaktan ,
Ellerimiz hiç dokunamadan eriyor gölgede.
Sevgi büyüdü gölgelerde, ama sustu
Ve yıllar boyu içimizde gizli kaldı, usulca