Bir gün ölürsem bilinsin ki bu
Bilmezdim dalgaların mavi olduğunu
Değmedi saçlarım hiç şeytan tüyüne
Kırılmazdı vaktin sancıları üzerime
Topraktan sökülerek büyürdü hayal ağacı
Islıkla çağırdım küller cumhuriyetini
Bana yalnız kalem vardı
Çağladı nehirler, gök suyu aktıkça
Kasımpatıları açtıkça yeni gün akşamına
Bana bir yol vardı
Bıraktığım yürümeyi tuz sütununda..
Ben yaslamadım sırtımı bir başkasına
Bana tek kişi vardı
Tek kişi vardı bana
Yalnız bir kişi vardı
Yalnızlık vardı.
Kayıt Tarihi : 29.10.2025 17:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!