Dağlar mı Çöküyor Şiiri - Kemal Berk

Dağlar mı çöküyor benim üstüme
Yüreğimde karlar, gönlümde efkar
Çığ gibi düşerken gelir hüzünle
Gündüzler kararır gönlümde efkar

İnsanlardan insan diye utandım
Yağmalandı gönlüm candan usandım
Zalimin okuyla o gün uyandım
Dilimde suskunluk gönlümde efkar

Düz yollarım doldu taşla çakılla
Dizler fersiz gözler yorgun bohcamla
Söylerim türküyü bomboş karınla
Dertlerim yakıyor gönlümde efkar

Külözü görmüyor baharda gülü
insanın bozulmuş içerken sütü
Vicdanlar kararmış kalmamış özü
Gözler kararırken gönlümde efkar

Kemal'eren/ Kemal Berk