Dağlar Şiiri - Bekir Cıla 2

_DAĞLAR_

Bir Allah bir peygamber, bir de dağa tutkunum
Baktıkça ufuklarda, yüzüme gülen Dağlar
Bir bülbüle bir güle, bir de bağa tutkunum
Bildiğini bilirim içimi bilen Dağlar.
Zihnimdeki abartı hep senin çilen Dağlar.

Kimi sahnede söyler, açılır meşk'e sevda
Birbirinden ayrılmaz, bağlanır aşka sevda
Herkes bir şeye aşık, benimki başka sevda,
Kurban olurum sana gövdemi dilen Dağlar.
Zihnimdeki abartı hep senin çilen Dağlar.!

Baş üstüne diyerek alır selam görerek
Bakışları ayyuka bir de görkem vererek
Gölge eder gövdeme dallarını sererek
Harrak özümü görüp, derdimi bilen Dağlar.
Bitmez diyorum bitmez, ben gibi çilen Dağlar.

Ona tamdan aşkımı bağladığımı görür
İçten içe eriyip çağladığımı görür
Nasıl da gözler bilmem ağladığımı görür
Meltem estirip hemen gözümü silen Dağlar.
Bitmez bilirim bitmez, ben gibi çilen Dağlar.

Pir Bekir derdim "Dağlar"söyleyemem yadını
Kof yürek ne anlasın, bilen bilir tadını
Yatıp kalkıp unutmam, ezberledim adını
Beni bende bitirip, düşümü bölen Dağlar!
Bitmez diyorum bitmez ben gibi çilen Dağlar.!
Bekir CILA 22;2;2021