Dağlar beni kendisine çekince
Allı turna olur, uçar giderim
Ak pungardan bir tas bade içince
Menzilime yollar açar giderim.
O dağlar ki başı pare, paredir
Dorukları bulutludur, haredir
O'nun da sinesi ezik, yâredir
Açar kollarımı göçer giderim.
Baba'dır o dağlar, Ana’dır dağlar
İyileşir hastalar, can bulur sağlar
Ormanlar, çiçekler, bahçeler, bağlar
Seyreder, kendimden geçer giderim.
Başı pare, pare kar eksik olmaz
Kuşlar öter, uçar, çiçekler solmaz
Kekik, çiğdem, sümbül, gül ile kalmaz
Kokusun içime çeker giderim.
Hayvanata ana olur, yar olur
Kurtlar, kuşlar sinesinde barınır
Dumanlıdır başı, dertli bilinir
Bakarım, görürüm, seçer giderim.
Özdemi seyrettim karlı dağları
Çimenleri, bahçeleri, bağları
Mis gibi suları, çağlayanları
Gözeden, kaynaktan içer giderim.
İstanbul/07 Haz.2020
Abdulkadir Özdem
Kayıt Tarihi : 7.6.2020 19:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Arkadaşım İlhan Durmuş bir ayak verdi "Dağlar beni kendisine çekince" gerisini sen yaz dedi. Güzel bir ayak güzel bir şiir çıktı ortaya. teşekkür ediyorum kendisine.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!