Dağlar! ... Şiiri - Adnan Özkan

Aklımı bulutlu dumana sarıp,
Gökler ötesine götürdün dağlar! ...
Yücelik yolunda yalnız bırakıp,
Bağrımda çileler bitirdin dağlar! ...

Ruhumu okşayıp yeller misali,
Deryalara akan seller misali,
Durup karşımızda çağlar misali,
Yüreğimi aşka getirdin dağlar! ...

Umutları alıp çok ötesine,
Serapla karışık düş ülkesine,
Kirlerden arınmış ve öylesine,
Tertemiz hislerle götürdün dağlar! ...

Var mı ki, tarihte üstünden aşan?
Azimle,gayretle sana ulaşan…
Kudretini gördüm, baktıkça başan…
Bana Yaradanımı anlattın dağlar! ...

Bahar zümrüt gibi, kışın bembeyaz…
Yazın nasıl geçer kimse anlamaz…
Şu deli gönlüme güzelliğin haz
Verdikçe,sevinçten ağlattın dağlar! ...

Menba-ı sendedir soğuk suların…
Yükseğe çıktıkça diktir yolların…
Esin kaynağısın hoş duyguların,
Şairleri dile getirdin dağlar! ...

Ne günler geçirdik biz senin ile…
Beraber çekmedik az kahır- çile…
Şirinin aşkından Ferhat’ı dile,
Yıllardır söyletip, düşürdün dağlar! ...

Adnan Özkan (yanık sevdalar)