Dağlar Şiiri - Elif Ecrin Ergül

Şimdiye kadar,
Boş kaldı mı güvendiğimiz dağlar?
Her yeni günde
Ağırladı başka bir ayazı
Rüzgarlar geçer dedik
Tufanları getirdi
Her gelen kendiyle,
Gözyaşlarından bir yağmur getirdi
O yağmur o kadar soğuk aktı ki yüreğime
Bembeyaz bir karı getirmek istercesine
Yavaş yavaş ruhumu eriten bir örtü
Üstü aydınlık, altı karanlık
O dağlara hiç bahar gelmedi
Dağlar da alışmıştı soğuğa
Güneşe en yakın olup,
Aslında en uzak olmaya..

O dağlar bahara hiç kavuşmayacaktı
Doruğundaki ayazlarla var olmuştu çünkü
Varlığını borçlu olduğuna
Minnet borcunu ödemeden
Terk edemezdi bu diyarı