Dağılsın Efkârım Şiiri - Reşat Karabağ

Yine akşam oldu,
Dağ başları yine duman duman...
Ses seda da yok,
Sevdalardan haber getiren kuşlardan...

Yalnızım dağlar ardında,
Yine efkâr sardı başımı...
Bir Anadolu türküsünde buldum kendimi;
'Erzurum çarşı pazar,
Leylim aman aman Sarı Gelin
İçinde bir kız gezer,
Of... Ninen ölsün Sarı Gelin.'

Dağılsın efkârım,
Dağılsın dağ başlarının dumanı.
Biliyorum, yarın yine güneş doğacak,
Kuş sesleri, yeniden dolduracak dünyamı.
Yeniden başlayacak aydınlık savaşım...

Çobanların kavalında benim türkülerim,
Efkâr değil umut dağıtacak,
Deniz dalgalarıyla boğuşurken balıkçı
Dilindeki 'Heyemola' türküsü
Benim haykırışım, benim naram olacak.

Halaylar çekilecek benim olduğum köylerde;
Ege'de efeler oynarken... Coşacağım.
Karadeniz'in dalgalarıyla, horonlarla yarışacağım.
Doğuda bar tutup oynarken
'Ağrı' kadar yücelecek başım
Trakya'da, bereketli topraklarla kucaklaşacağım.

Bu tarla benim.
Bu emek, bu ürün benim
Bu düş değil... Gerçek, benim.
Kars'ta 'kafkas'ım, Erzurum'da 'bar'ım,
Ankara'da 'seymen' olur, 'misket' oynarım
Trakya'da bir gamsız 'Roman'ım
Her telden çalar çalgılarım.

Vursun davullar, çalsın sazlar,
Oynasın kızlar, kızanlar.
Dağılsın efkârım...
Bu aydınlık ülke benim,
Ben ülkemin aydınlığı için varım!