Sen…
Kıyılarına vurduğum saatlerde yalnızlığımın;
Bir bulut oluyorsun…
Kimsesiz sokaklar boyunca dolaşıyorsun önce
Gölge gölge …
Sonra “Bir sevgili rüzgar, okşar belki saçlarımı” umuduyla açık;
Yorgun penceremi buğuluyorsun…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
