Sırtımı mor dağlara mı yasladım.
Anladım yapa yalnız kalınca.
Vuslat dağların başında duman.
Acılar her öğündür soframda.
Akşamın karşında konuşamam.
Suskunum yine geçecek belli.
Sular durulmuyor esiyor yeli
Tetikte olmam gerekli.
Savrukları rüzgâr yelliyor.
Sesini yangına vermiş birileri.
Karışır rüzgarla uğultulu gelir.
Nefesimi keser uykumu kaçırır.
Bitmez tükenmez yol gibi.
Yağmurda ıslanmayan sevda.
Saati durdurur uzağa düşer.
Ama birileri bozuk ağzıyla.
Küfreder dağ gibi söver.
Kenan Gezici   08/04/2025
Kayıt Tarihi : 10.4.2025 14:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!