D.m.k. Şiiri - Manas Mergen

İnsan kendini kaybedecek kadar sevmemeliymiş, öğrendim.
Şimdi gel yada gelme, sen bilirsin...
O eski ben yok artık.
Kendimi kaybedecek kadar sevmeyi unuturum, demiyorum.
Ama bundan sonra, kimseyi kaybetmekten korkacak kadar sevmem, BİLİYORUMDMK.
Oysa ben, sadece kendimi değil, herşeyimi kaybedecek kadar severim.
Ki ben ne gidenlerden oldum, ne de geldiğimde ihanet edenlerden!
Sen, eski sen olmayabilirsin.
Oysa ben, hep aynı ben oldum.
Bel bağladıysam dostluğa,
Sevgi benim kıblegahım, mabedim derim!
Bu yüzdendir ben, kaybedenlerin adına, kaybettikleri için üzülmelerine korkarım.
Ki benim kaybettiğim servetim olsa umursama!
Sevgi bağıyla bağlandığım dostluğu kaybedersem korkarım!

Efkan ÖTGÜN