Çünkü Sen Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Bir şiir gibi başlamıştı her şey, ve hayatımda sen...
İlk harfte gülüşün vardı,
son mısrada özlemin —
her hayalim seni yeniden yazmaya çalıştı,
ama hiçbir kelime yetmedi.

Sana yazdıkça sustu kelimeler,
çünkü her sözcük, seni anlatırken eksiliyordu.
Kalemim durmadı ama ağladı mürekkebiyle,
kâğıt ise sessizce kanadı — çünkü senden bahsetmek,
her şeyden biraz daha vazgeçmekti.

Anla sevgili, bu kalp seni yazmakla geçti,
ama hiçbir şiir tam anlatamadı beni.
Çünkü sen, çünkü sen —
her harfin gerisinde kalan
en büyük eksiğimdin.

Seninle doluydu dizelerim,
ama her satırda biraz daha boşaldım ben.
Bir nokta konduğunda değil, cümle bitmediğinde kırıldım.
Ve şimdi, yokluğunun yankısını dinliyorum
içimde her yeni günün başlangıcında.