Doğduğum yer karlı dağlar baş ucunda
çileli anamın kucağında
yoksulluk süründürdü çatısız ocağında
çünkü ben davamın adamıyım.
efelik beyleremi mahsus nerede o eski kars
adamsan ya doğru konuş ya da sus
olamam ben zulmeden aydınlık gönlümde mahpus
çünkü ben davamın adamıyım
gariban ortada kaldı yananı yok
analar ağlıyor dermanı yok
çocuklar ölüyor mecali yok
çünkü ben davamın adamıyım
devletim dedim canım verdim
vergisiz hayatı hiç görmedim
asgariye mahkum edildim
çünkü ben davamın adamıyım
açlar çok ken karnı doyanlar
garibe bir tekmede onlar atarlar
kanuna uymaz ceplere aktarırlar
çünkü ben davamın adamıyım
yılmaz güneyi yalnız sananlar
ahmet kayaya iftira atanlar
bitmedik ayaktayız kelle alanlar
çünkü ben davamın adamıyım
bir gidersek binler geleceğiz
karanlıkları yok edeceğiz
ölümüne böyle düşüneceğiz
çünkü ben davamın adamıyım.
benim gibi düşünenler çok idi
işkenceyle yaşamak dost idi
vatandaşlık demek kölelik idi
çünkü ben davamın adamıyım
asker oldum vatan diye
dayak yedimse fişlenmek niye
sabrettim mantık yoktur diye
çünkü ben davamın adamıyım
gitti emek bitti ömür
var sen daha daha sömür
zengini bırak beni öldür
çünkü ben davamın adamıyım.
Kayıt Tarihi : 2.6.2012 04:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!