Cüneyt Demir 2 Şiirleri - Şair Cüneyt De ...

Beni 16 yaş masumluğu,
35 yaş dişiliğiyle sev,
Beni 16’lı tabanca,
35’lik rakı gibi sev,

16 Bursa’nın dev Uludağ’ı gibi,

Değil miyim zaten ben,
Senin karşında küçük,
Kullar önünde ya Rab,
Düşmeyim artık küçük,

Eğer lazımsa çile,

Kırmızı senin için aktığında güzel,
Kurumuş toprağına, canımı kattığımda güzel,
Kesilince çıldırmış damarlar, sanki akan Sakarya,
Baykuş geceyi, benim için son kez, inlettiğinde güzel,
Bülbülün kara sevdası güle, adandığında güzel,

Bu gönül yangın gördü,
Ateş bilmez gönülken,
Bilmez oldu kendini,
Hep bildim zannederken,

Döndüm, dolaştım, durdum,

Derler ki güzellerde,
Vefa vardır her zaman
İnanma aldatmışlar,
Sevda bilmez hain yar,

Derler ki her akşamın,

Yan yan çıkarım, sokağın köşesinden caddeye,
Bu heyecan asla öldürmez, yaşatır beni,
Pusmuş tenhaya polisler, tetikte bekler keleşler,
Keskin düdük sesleri, kulaklar inler, gözler fal taşı,
Dur diye bağırır birileri, havlar kenarda azgın köpekler,
Düşer aynasızlar, görev diye peşime,

Minnettarız sana, yüce önderim,
Ulusun şanısın, sonsuz kıymetin,
Sevdamsın, vazgeçmem, gazi liderim,
Tarihe kazınmış, gözü pekliğin,
Atam, sen rahat ol, biz fikrindeyiz,
Fark etmez yokluğun, hep izindeyiz,

Avunmaz bedenim, boş hayallerde,
Sen varmışsın gibi, rüyada yaşar,
Tarifi olur mu, hiç yalnızlığın,
Şarapta teselli, aramam ondan,

Dostlar bir şey söyler, yürek anlamaz,

Unutabilmek mümkün olsaydı seni,
Hiç yaşar mıydım, bu dehşetli azap veren hüsranı?
Sakın sanma, korkarım kefenden,
Asla usanmam bu cinnetin yük nöbetinden,
Atlarım belanın içine, ezerim bildiğim bütün hainlerin kellesini,
Yine de sensizlik bazen prangalar beni, aşamam yokluğunu,

Her büyük nefret, bir aşk doğurmaz ve hiçbir ayrılık aşkı öldürmez,
Oysa ölünce sevdiğin insan, kalan tat, hüzünle kısalmış bir sonbahar günü,
Duyar mısın acaba o soğuk mezarda şu tanrısal sesleri,
Ne umulur ki yalnızlıktan, şimdi aşkım gülmüyor ki her yer aydınlansın,
Ömrün kıyısında nefes ve cesedim ağlayabilir mi, aşkla çürüyorken hande?