cümlelerin doğduğu yerde
güneşle selamlaştı
hesapsız vedalar
gözler çarpıştı
kırılgan yüzler albümlerde kaldı
yutkunamadı sevda
semaya uzanırken çığlıklar
martıların dili doymadı
utangaç mutsuzluğa
şimdi daha keskin güz ayazı...
karanfil kokusu gibi ağır
kaleme yerleşen anılar
çıldırıyorum
dilimde şarabi şarkılar asılı
nağmeler yarışıyor geceyle
çıplak kaldı yazdığım şiir
üşüyorum...
bu cuma sabahı
bedenimdeki yarayla gölgeliyim
ıslak kirpiklerimden
cemreler iniyor nefesime
yaşayamadığım şehirde
arşa değiyor karanlığım...
Kayıt Tarihi : 18.11.2013 22:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!