Cümleler bitti... Şiiri - Murat Ülkü

Artık ben vazgeçtim, bitti, her şeyden el çektim,
Birçok şeyden yoruldum, haklı olmaktan vazgeçtim.
Doğruyu kabul ettirme çabası, boş bir rüzgar şimdi,
Anlatmaktan yoruldum, harfler heceler cümleler bitti.

Herkesin gönlünü hoş tutmak, ne beyhude bir gayret,
Yırtındım durdum boşuna, faydası ne, bu ne feraset.
Sonunda ben anladım ki, hiç kimse anlamıyor beni,
Yalnızlık kaderim se, niye huzuli yıpratayım kendimi?

Yüreğimde sönmüş bir alev, gözlerimde hüzün,
Suskunluğa büründüm, artık kalmadı diyecek sözüm.
Vazgeçişin ağırlığı, omuzlarımda ağır bir yük,
Ama bu sessizlikte vefasızlığın emeği büyük.

Şimdi kendime döndüm, içimde yeni bir ses,
Fırtınalar dinsin artık, alsın murat bir nefes.
Yaralı bir kuş gibiydim, kanatlarımı kendim sardım,
Eski ben'den vazgeçtim, amma yeni bir ben buldum.

Boşlukta savrulurken, kimsesizigim beni okşar,
Küllerimden doğariken, içimde bir aşk coşar.
Kaybolan karanlık, ümitler değil, ufukta yepyeni bir şafak,
Niyetim, kendi atesimle kendimi yakmak, ve kendime ışık olmak.

Yıkılan duvarların ardında, bir bahar bekler beni,
Yalnızlık değil bence bu, huzurun ta kendisi.
Vazgeçtim bosuna çabalardan,bııraktım her şeyi,
Şimdi ben, sadece ben, yeniden doğan bir ben ki yepyeni....