Cumartesi Kadını Şiiri - Nimet Öner

Cumartesi Kadını

Hem yorgunluğu hem özlemi taşıyan
Cumartesi Kadını
Ne geçmişte ne gelecekte
tam kırgınlığın ortasında bir kadın
ne dündür tam olarak
ne de yarın olacak bir sabah
O, bekleyiştir
Bitmeyeceğini bile bile yapılan o son hazırlık
Tükenen umutların
bir köşede yeniden kıvılcım arayışıdır

Saçlarının arasına sinmiş
yalnızlık kokusunu saklamaz
Saklayamaz
Çünkü Cumartesi Kadını
gizleyemeyecek kadar şeffaftır içten içe
Ve her Cumartesi
aynı saatte biraz daha eksilir gözleri

O bilir
mesaj gelmez artık
arayan olmaz
Ama yine de sesini kısmadan yaşar günü
Çünkü alışmak
yarayı iyileştirmez

Cumartesi Kadını
eski defterlere çizilmiş yeni notlardır
Gidene yazılmamış mektupları
çekmecesinde saklar hâlâ
Ama yazmaz
Çünkü bilmiştir artık
Uğruna susulanlar
her zaman dönmez

Cumartesi Kadını
bir köşede çiçeği solmuş sevdaya bakar
ve hâlâ güzelliğini görmeye çalışır
Kırılmıştır, evet
Parçalarını toplamadan yaşamayı öğrenmiştir

O kadın
hayata küsüp yine de gözleriyle gülen
çayını tek kişilik demleyip
iki kişilik hayal kuran kadındır
Ve en çok da
bir daha başlamamaya yemin edip
her kalp çarpıntısında tövbeyi unutan

Cumartesi Kadını
bir hatıra değil
Bizzat hatıranın kendisidir
Saklanmaz silinmez
Yeniden yazılmaz da

Azra Nimet Öner