merhamet dilenirken insanlardan
ve otururken soğuk kaldırımlarda
kalan bir parça gururundan
kaldırıp yere vurdu elindekileri
boynu bükük,iki damla yaş döküldü
gözlerinden minik kız çocuğunun
milyonlarca aydın,yarı aydın
ve çeyrek porsiyon zekanın
üstüste ekleyerek çoğalttığı
ama sadece çoğalttığı
toplumsal şizofreniden
bir nebze sıyrılıp
güneşin şavkı vurmuş saçlarına
ışıl ışıl parlıyor
kum tanecikleri çarpıyor yüzüme
dalgalar beyaz bir meltemle oynaşıyor
tatlı bir nağme oluyor kulaklarımızda
sevgiler yağıyor sağnak sağnak
olmazki
sensiz olmazki bu yürek
yaşanmazki bu hayat
belki tozlu yaolların birinde
belki benim gibi
yanlız kaldırımların
uçtuk
göyüzünde uçtuk
içimizdeki sevgiyi
dünyaya savurduk
özgürdük
martılar gibi alabildiğince
ey hayatın yağız çocukları
asi ruhlar
rüzgar ve güneş aksanlı serseriler
yetişin
bir bıçak kavgasının ortasında kaldık
bugünlerde
yakıyor beni özlemin,yakıyor hasretin
gözlerin özlemim,gülüşün hasretim
ellerin ah o ellerin,huzur veren o tenin
tek tesellisi yanlız gecelerimin
hani gezerdik ya sahilde kolkola
suskundu gece gittiğin akşam
suskundu şehir suskundu rüzgar
gözlerim dolupta yollarına baksam
hasret pınarı durmadan akar
özledim kokunu rüzgara sorsam
ayrılık haberin yüzüme çarpar
oturmuşum tek başına
küçük bir havuzun yanıbaşında
yemyeşil çimenlerin ortasında
suyun huzur veren şırıltısında
elimde sigaram seni düşünüyorum
iki sevgli geliyor aklıma
ah sevgilim
yine bu akşam sensizim
gözlerim nemli yüreğim hüzünlü
yine bu akşam neşesizim
ayrılık akşamları bitmek bilmiyor
sabah olmak bilmiyor sensiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!