Cuma Kadını Şiiri - Nimet Öner

Cuma Kadını

Bir annenin sessiz sabrına alnındaki dualara ithaf

Cuma
sabırla örülmüş bir örtü gibi serilir evin üstüne
Kadının gözlerinde
yedi yorgun günün izleri
yine de seccadeye düşer en içli tebessümü

Çünkü o bilir
her yıkılışın ardında
bir yeniden başlama duası vardır

Sabah ezanıyla değil
çocuğunun nefesini kontrol eden
bir annenin kalbiyle başlar günü

Bulaşık, çamaşır
ve bitmeyen birazdan'lar arasında
yine de saçlarına gül kokusu siner
çünkü her cuma
bir kadının iç sesidir kendini tekrar eder

Ben buradayım
Unutulmadım
Dualarımın adı var gökyüzünde

Komşunun çayı taşar
kendi içi susar
Sesini bile çıkarmaz
çünkü Cuma Kadını
sükûnetiyle konuşur

Ve geceleri
ellerini açtığında
gök eğilir duasına
Çünkü Cuma
kadının Rabb’iyle fısıldaştığı bir vakittir

Azra Nimet Öner