Ne tarafa taşsam setler çıkar karşıma
Ne söylersem yalan olurdu hep.
Düşler…
Orada bile hayat yoktu sana.
Düşlemek, düşlemek bile yasaktı bana.
Aşk iyi gelmiyordu; fıtratında kavga olanlara.
Yavaş yavaş ölür insan.
Yavaş yavaş gider yar dediğin.
Önce yastığından kokusu silinir.
Sonra odandan ayak izleri.
Boştur bekleşmeler.
Tarif edebilsem seni âşıklarını kıskandırmadan,
Aşık olmak iş değil; zor olan adını saklamak yabandan.
İnsanın içini ısıtan şey saçlarının sarısı mı, gözlerinin büyüsü mü?
Ey güzeller güzeli, ey ay tanrıçası!
Hâşâ tanrılar tanrıçalar yunan uydurması!
Bir güzelliği tasvir etmek için şairin şaşkın çaresizliği bu sözler.
Namaz saatlerini yazan takvimde gördüm tarih 28 Eylül
Doğum günün geçmiş ve ben ilk kez hatırlamadım.
Ya da seni konuşmak istemedim bilenle bilmeyenle
Sebebini hayra yoramadım.
Çözemedim sihrin neydi.
Gitmen ve bende kalman, nasıl başarıyordun bunu?
Çok biliyorsun…
Ama bak; terk edemiyorsun hak bildiğin yolda ten kafesini.
Bu aralar sessizlik kulesinde bir rahip gibisin,
Kendi cesedinin akıbetini soruyorsun karakuşlardan;
Sağ gözünü oyarsa kuşlar cennete gideceksin,
Sol yanını seçerse et yiyiciler yandın ki ne yanmak!
Bir ezgi çalar aklına düşer uzaklar.
Yıldızlar gibi yakın olur geçmiş zamanlar.
Şavkı başkadır ayın, nazı başka.
Aniden açılıverir kapılar.
Günahlar ve yalanlar dökülür ellerinden.
Bir ezgi çalar;
Sevmiştim seni.
Hem de ne çok sevmiştim.
Suçlamak istemiyorum kimseleri.
Biliyorum bu benim kaderim.
Aşkı beceremeyişim.
Avuçlarımdan uçuşuna seyirci olmak zor olsa da,
Mutluluk, bir elif miktarı,
Acı, bir elif miktarı,
Belki ses verir bir elif, bir tek harekeyle.
Ama sessizlik elifin ana vatanı.
Cehaletin kapısını elifle açarlar.
Ah yarim…
Sen kendine saklarsın acıları.
Korkulu rüyalardan önce okunmuş bir masalsın sen sevgilim.
Kurttan kaçan kırmızı başlıklı kız;
Yedi cücesiyle pamuk prensessin.
Bir olmamışlığı var bu masalın diyorum kendime.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!