Çokların Dizeleri Şiiri - Burhan Ali Yağmur

Her gün yeniden doğuma şahit olup
Yenilen ölümlere kulak tıkarken,
İnsan bilebilir mi günden sıyrılıp
En çok kendi ölümünü işitirken.

Hemen yanı başında kuşlar uçmadan
Gökyüzü nasıl mavi boyanabilir?
İnsan ölebilir mi hiç numaradan
En çok çocuklar hakikatte ölürken.

İnci döşeli kuleden seyrederek,
Yazılır sanırken her şey bîhaber,
İnsan sarabilir mi deşik bir yarayı
En çok insanlık durmadan kanarken.

Kahkahalar takılıp kalmışken yüzlerde
Gözyaşı için gözlere toz kaçmış mı denir?
İnsan sorabilir mi hatırını bir dostun
En çok kederli satırları karalarken.

Her yere koşarak yetişme telaşından
Ve unutmuşken nefesi ne zaman almış,
İnsan verebilir mi hesabını tüm bunların
En çok kendi nefsine zulmetmişken.

Geniş bir çerçevede mutluluk pozuyla
Dişlerin parıltısı yansırken objektiflere
İnsan gülebilir mi gıyabında bir cenazenin
En çok tabutu göğsüne defnetmişken.