Çok Yüzlüler Şiiri - Furkan Enes Abça

Bu sabah uyandım, kahvemi yudumluyordum.
Gözlerim, gazetedeki başlığa takıldı.
Ağır ağır ama yüksek bir sesle okudum.
Mevzu bahis mahlûkâtlar acabâ nasıldı?

Derken, yükseldi radyodan muhâbirin sesi:
"Altı harfli çok yüzlüler, sokağa indiler!"
Öyle paniklemiş ki yetmiyordu nefesi.
Mevzu bahis şeyler acabâ ne gibiydiler?

Sonra, anlatmaya başladı muhâbir hanım.
Ben de her ne anladıysam tıpkı anlatayım:

"
Bunların; altı harfli bir isimleri varmış,
Genelde upuzun boyu ve kolları varmış,
Beş değil, yedi değil, pek çok yüzleri varmış.

Bunlar, mâl-û makâmı epeyce severlermiş.
Lâkin bazıları katiyyen kabul etmezmiş,
Hattâ sözüm ona her şeyleri halk içinmiş.

Bunlara göre; yalnız kendileri doğruymuş,
Kendilerinden başka da hiçbir haklı yokmuş,
Ötekilerde menfaâtçi bir hayli çokmuş.

Bunların çoğu; emekli olamadan ölmüş,
Toy gençlerin gelecek umutlarını gömmüş,
Dünden felâket bu günleri görmüş, gördürmüş.
"

Anlattı, uzunca anlattı muhâbir hanım.
Tabiî; o böyle anlatmadı, ben anladım.

"–İşte böyle muhâbir bey oğlum, durum vahim.
–Dayı, sus artık lütfen ve kes şu safsatayı!"
Dedi ve sonra gösterdi logolu detayı.
Çömeldim, kalmadı çünkü dik duracak hâlim.

İşte böyle Türkiye'm, iş yine başa düştü.
Hâlbuki ahmak olan biz, yine bize küstü.
Bil ki bu çok yüzlüler, sokağa dün indiler.
Yarın, tekrâr mağ'ralarına çekilecekler!