Çok yoruldum artık,
Taşımıyor kalbim bu suskun ağırlığı.
Ne dert anlatacak hâlim kaldı,
Ne de gülüşleri kandıracak bir yanım.
Her sabah aynı savaş,
Aynı yüzler, aynı boşlukta çırpınış.
Bir umut ekliyorum her güne,
Ama gece olunca hep soluyor içimde.
Ne kadar güçlü görünsem de,
İçim paramparça, kimse bilmiyor.
“İyiyim” dedikçe biraz daha eksiliyorum,
Sessizliğim bile beni terk ediyor.
Artık bir dua gibi dökülüyor dudaklarımdan:
“Yeter, bitsin, ya huzur ver ya da bırak.”
Çünkü çok yoruldum artık…
Biraz sevilmek, biraz unutulmak istiyorum sadece.
Kayıt Tarihi : 24.5.2025 15:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!